Uncategorized

چرا جراحان لباس سبز می پوشند ؟

علت سبز بودن لباس جراحان

جراحان در قدیم لباس سفید می پوشیدند که رنگ پاکی است.
اما بر اساس مقاله ای که در یکی از شماره های نشریه Today’s Surgical Nurse در سال ۱۸۹۸،در اوائل قرن بیستم یک دکتر مشهور رنگ لباسش را به سبز تغییر داد، چرا که تصور می کرد این رنگ برای چشمان جراح راحت تر است.
گرچه مشکل است که این نظر را تایید کرد که لباس های سبز به این دلیل رایج شده اند، اما رنگ سبز ممکن است به خصوص از این لحاظ مناسب باشد که به دکترها کمک می کند در اتاق عمل بهتر ببینند، زیرا رنگ متضاد یا مکمل رنگقرمز به حساب می آید.

علت سبز بودن لباس جراحان به دو دلیل به دید بهتر پزشکان کمک می کند:

اول اینکه:

  • نگاه کردن به رنگ آبی یا سبز می تواند دید دکتر از اشیای قرمز از جمله احشای خون آلود را تقویت کند.
  • مغز رنگ ها را نسبت به یکدیگر تفسیر می کند.
  • اگر جراح به چیزی خیره شود، که به رنگ قرمز یا صورتی باشد، حساسیتش را نسبت به آنها از دست می دهد.
  • در واقع پیام های مربوط به رنگ قرمز در مغز محو می شود،
  • که می تواند باعث شود پزشک تفاوت های ظریف رنگ اجزای بدن را به درستی نبیند.
  • نگاه کردن گاه به گاه به چیزی سبزرنگ می تواند چشم ها را به تغییرات در رنگ قرمز حساس تر کند.

دوم اینکه:

  • چنین تمرکز شدید و مداومی بر روی رنگ های قرمز ممکن است باعث توهمات بینایی سبزرنگ روی سطوح سفیدرنگ شود که حواس جراح را پرت می کند.
  • این شبح های سبزرنگ در صورتی که نگاه جراح از بافت های قرمز بدن به چیزی سفید رنگ مانند پارچه های تخت یا لباس سفید متخصص بیهوشی بیفتد، ممکن است ظاهر شوند.
  • یک شبح سبزرنگ از احشای قرمز بیمار ممکن است روی پس زمینه سفید ظاهر شود.
  • جراح به هر جا که نگاه کند، این تصویر پریشان کننده مانند نقاط نورانی شناوری که پس از فلاش زدن دوربین جلوی چشمان شما ظاهر می شود، دید او را دنبال می کند.after effect illusion
  • این پدیده به این علت رخ می دهد که نور سفید حاوی همه رنگ های رنگین کمان از جمله سبز و قرمز است.
  • اما از آنجایی که همانطور که در بالا گفته شد، دید جراح حساسیتش را به رنگ قرمز از دست داده است، بنابراین مغز پیام های دریافتی را به رنگ سبز تفسیر می کند.
  • اما اگر دکتر به پارچه های سبز یا آبی به جای سفید نگاه کند، این اشباح سبزرنگ با رنگ سبز مخلوط می شوند، و حواس او را پرت نمی کنند.
  • بنابراین به نظر می رسد که رنگ سبز برای دکترها بهترین رنگ باشد
Read more...

گان و شان جراحی چیست ؟

گان و شان جراحی چیست ؟

گان و شان جراحی اتاق عمل لباسی است برای پوشش در محل اتاق عمل برای تمیزی و استریل مانده نقاط عمل جراحی.

گان جراحی ( Gun surgerygun)

گان جراحی به معنی : تفنگ، ششلول، تلمبه دستی، سرنگ امپول زنی و امثال ان، توپ، تیر اندازی کردن می باشد. گان جراحی نوعی لباس می باشد که پزشکان و پرسنل اتاق عمل از آن استفاده می کنند که به‌طور کلی دو دسته گان جراحی وجود دارد:

یک بار مصرف و چندبار مصرف

گان های یکبار مصرف که به دوصورت مچ کشدار و بدون مچ قابل استفاده است.بیشتر جراحان از نوع مچ کشدار آن استفاده می کنند .گان جراحی گان های به دو صورت استریل و غیر استریل عرضه می شود . بیشترین استفاده این لباس ها در اتاق عمل می باشد . گان های استریل در در پایان فرآیند دوخت داخل دستگاه استریل می شود و این گان ها کند زدایی و استریل شده و به صورت اتوماتیک بسته بندی می شود. ولی گان های غیز استریل به صورت دستی بسته بندی می شود.

گان چند بار مصرف این گان ها از پارچه های چندبار مصرف که عموما از پارچه های ترگال و عمدتا از جنس پنبه می باشد دوخته و آماده می شود. ویژگی مهم این لباس ها قابلیت چند باره استریل می باشد. و عمدتا از رنگ های سبز و آبی می باشند دلیل استفاده از رنگ های آبی و سبز در تولید گان جراحی نگاه کردن به رنگ آبی و سبز می تواند باعث تقویت دید جراح به اشیای قرمز از جمله احشای خون‌آلود شود. نگاه کردن جزئی به چیزی سبزرنگ یا آبی ، می‌تواند چشم‌ها را به تغییرات رنگ قرمز حساس‌ تر کند.

ویژگی های یک گان مناسب:

  1. -هزینه مناسب
  2. -قابلیت حفاظت
  3. -راحتی
  4. – تبادل هوایی مناسب

 

شان‌ جراحی(انگلیسی: Surgical Drapes)

پارچه‌هایی استریل که قسمتی از بدن بیمار را که می‌خواهد تحت عمل جراحی قرار گیرد، از سایر قسمت‌های غیراستریل جدا می‌کند.شان جراحی

این شان های جراحی انواع مختلف دارد که عبارتنداز:

  • شان ساده : جهت پوشاندن قسمت‌هایی از بدن بیمار ، میزهای لوازم جراحی و تخت‌های اتاق عمل مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • شان مایو : این مدل از شان مانند روبالشی، برای پوشاندن میز مایو یا سینی مایو به کار می‌رود.
  • شان مخصوصه پا : این شان در عمل‌های جراحی دستگاه تناسلی یا ادراری و مقعدی مورد استفاده قرار می‌گیرد و پای بیمار که در رکاب تخت جای داده شده نیز توسط شان مخصوص پا ، پوشانده می‌شود.شان‌ها قبل از استریل، به طرز مخصوصی تا می‌شوند تا استفاده از آن‌ها آسان باشد.
  • شان بزرگ سوراخ دار : بدن بیمار را می پوشاند و فقط ناحیه محل جراحی را بدون پوشش باقی می‌گذارد.

از شان جراحی برای جدا سازی نواحی غیر استریل از استریل استفاده می شود که این شان ها از پارچه ترگال چند بارمصرف تهیه و تولید می شود.چرا که استفاده از پارچه های چندبار مصرف باعث می شود بتوان شان ها را بعد از استفاده دوباره استریل و برای جراحی های بعد استفاده نمود.

گان و شان جراحی بیشتر در اتاق عمل ها استفاده زیاد دارند.

Read more...

نگاهی تاریخچه اسکراب و روپوش پزشکی

روپوش پزشکی یا اسکراب توسط جراحان، پرستاران، پزشکان و سایر کارمندان شاغل در انواع مراکز درمانی استفاده میشود. لغت اسکراب به معنی ضدعفونی است (مایع ضدعفونی کننده ای که جراحان پیش از ورود به اتاق عمل استفاده میکنند) و به همین جهت روپوشهای پزشکی به اسکراب نیز معروف هستند. روپوشهای پزشکی باید ساده، بدون هیچ اضافاتی جهت پنهان نماندن آلودگی، با قابلیت شستشوی آسان و ارزان قیمت (جهت خریداری و تعویض مدام) باشند.
برخلاف روپوش بلند پرستاری، جراحان تا اوایل قرن بیست لباس خاصی استفاده نمیکردند؛ آن زمان جراحان لباس عادی خود را هنگام جراحی بر تن داشتند و فقط یک پیش بند جهت خونی نشدن لباس خود استفاده میکردند. حتی دستکش هم نمیپوشیدند و از لوازم استریل نشده استفاده میکرند. علیرغم اینکه امروزه جراحی تمیزی و وجدان را به ذهن میاورد، پیش از قرن بیست جراح حرفه ای و موفق به کسی اتلاق میشد که میزان خون بیشتری بر روی پیش بندش میریخت. در سال ۱۹۱۸ با شیوع آنفولانزا برخی از جراحان اقدام به گذاشتن ماسکهای توری کردند؛ البته این اقدام برای حفاظت بیماران در مقابل عفونتهای احتمالی نبود بلکه برای حفاظت پزشک در مقابل سرایت بیماری بود. در همان زمان برخی از جراحان برای تمیز کردن اتاق عمل و وسایل آن و جهت حفاظت از دستهای خود در برابر مواد شوینده شروع به پوشیدن دستکش کردند.
در دهه ۱۹۴۰ میلادی در نتیجه ی پیشرفت علم جراحی و کشف عفونتهای مربوط به زخم روپوش های تخصصی جراحی جای خود را باز کرد. در ابتدا اتاق عمل و امکانات آن برای تاکید بر تمیزی همه به رنگ سفید بودند؛ غافل از اینکه یک محیط کاملا روشن و سفید بدون هیچ تضاد رنگ منجر به خستگی و ضعف چشم میشود. در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ مسئولین اقدام به ایجاد تضاد رنگ در محیط اتاق کرده و رنگ سبز را که تضاد مناسبی با سفید دارد وارد محیط کردند. تضاد سبز و سفید مانع از خستگی چشم شده و جلوه رنگ قرمز روشن خون را کمتر میکند.
دهه ۱۹۷۰شروع تحول در نوع روپوش جراحی بود؛ یک پیراهن آستین کوتاه، یقه هفت همراه با شلوار کمر کش یا یک لباس آستین کوتاه با بلندی تا ساق پا از جنس پنبه یا ترکیب پنبه و پلی استر. علاوه بر لباس جراحی کاربرد کلاه دور کشی یا بند دار نیز مرسوم شد؛ ماسک، دستکش لاتکس، گان و کفش مخصوص نیز در دستورالعمل نوع پوشش جراحان قرار گرفت. روپوش جراحی به دلیل رنگش در ابتدا به ست سبز جراحی معروف بود اما سپس به دلیل اینکه در محیطی کاملا ضدعفونی پوشیده و استفاده میشود به اسکراب نیز معرف شد.
پوشیدن هر نوع لباسی غیر از روپوش جراحی در اتاق عمل ممنوع است (حتی پوشیدن تی شرت زیر گان جراحی). روپوش جراحی جهت حفظ پاکیزگی محیط و جلوگیری از آلودگی احتمالی طراحی و تولید شده است بنابراین هر نوع پوشش دیگر امکان انتقال آلودگی را با خود دارد. حفظ سلامتی بیمار مهمترین امر و اولویت اول است بنابراین پیشرفتهای حوزه ی پزشکی حتی از پوشش جراحان و کادر درمانی غافل نبوده و برای حفاظت از بیمار تمام تلاش خود را در این زمینه انجام میدهد

Read more...